Obraz makroskopowy
W obrazie makroskopowym pylicy azbestowej są pewne dość charakterystyczne cechy. Opłucna płucna ogniskowo znacznie grubieje. Dzieje się to na skutek zamknięcia na ograniczonej przestrzeni podopłucnowej sieci naczyń chłonnych, któremu towarzyszy bardzo znaczne włóknienie i wtórne szkliwienie. Stąd ognisko zwłókniałej opłucnej może mieć konsystencję chrząstki. W miarę upływu czasu trwania choroby mnogie ogniska mogą łączyć się ze sobą. Zmiany opłucnowe dają dość charakterystyczny obraz radiologiczny. Płuca są pomniejszone, o znacznie wzmożonej konsystencji. Na powierzchni przekroju mają wygląd gąbczasty. W zwłókniałym miąższu tworzą się również rozszerzenia oskrzelowe. Najbardziej zmienione są płaty dolne. Ponieważ ciała azbestowe ze względu na swe wymiary nie przesuwają się naczyniami chłonnymi, węzły chłonne oskrzelowe i wnęk nie wykazują wyraźniejszych zmian. Zaawansowanym zmianom w miąższu płuc towarzyszy przerost prawej komory serca. Pylica azbestowa płuc wyraźnie usposabia do rozwoju raka oskrzelowego oraz międzybłoniaka opłucnej. Niekiedy oba te nowotwory pojawiają się jednocześnie.