Porównując obrazy mikroskopowo ostrego i przewlekłego włóknienia śródmiąższowego płuc stwierdza się, że rozwój jakościowy samego zjawiska jest bardzo podobny, różni się jedynie szybkością przebiegu. Odnieść można wrażenie, że w ostrym włóknieniu śródmiąższowym kolejne obrazy postępują po sobie jak na bardzo znacznie przyspieszonej projekcji taśmy filmowej. Biopsja punkcyjna tkanki płucnej, która znajduje w coraz liczniejszych środowiskach klinicznych pełne prawo obywatelstwa, umożliwiła korelacje danych klinicznych, w tym również radiologicznych, z obrazom anatomicznym Można już podać dość dokładni o dynamiką włóknienia śródmiąższowego płuc. Badania początkowego, możliwie najwcześniejszego okresu choroby, mają szczególne znaczenie zarówno dla usiłowań terapeutycznych w konkretnym przypadku, jak i dla preliminowanej generalnie profilaktyki. Wyniki uzyskane dzięki włączeniu cło badań biopsyjnych mikroskopii elektronowej oraz konfrontacji tych wyników z badaniami biochemicznymi stanowią dziś o znacznym postępie patologii klinicznej włóknienia płuc. Omawiając historię naturalną włóknienia płuc widzianego pod mikroskopem, trzeba mieć na względzie fakt, że nie we wszystkich regionach płuc proces rozwija się jednocześnie. Co więcej, rozpatrując zjawisko na poziomie ultrastrukturalnym, stwierdza się, że może mieć ono początkowo różną lokalizację. Rzutuje to na wiele aspektów klinicznych choroby, chociażby na długość trwania okresu utajonego.