Znaczny wzrost częstości występowania raka oskrzeli w ostatnim trzydziestoleciu jest faktem. U mężczyzn rak oskrzeli wysunął się zdecydowanie na pierwsze miejsce. Przyczyny tego zjawiska są ściśle powiązane z patogenezą tych nowotworów. Zagrożenie rakiem oskrzeli istnieje przy wykonywaniu wielu zawodów. Górnicy zatrudnieni przy wydobywaniu radioaktywnej rudy uranu i kobaltu są narażeni na ten nowotwór. Przed wprowadzeniem indywidualnej kontroli radioaktywności środowiska pracy dla każdego robotnika blisko połowa górników ginęła z powodu raka oskrzeli. Ryzyko zachorowania znacznie wzrasta wśród robotników trwałe zatrudnionych w przemysłach wymagających obróbki azbestu, w wytwórczości wymagającej ustawicznego stykania się z chromianami, pyłami bądź parami związków arsenu lub niklu. U zatrudnionych w rafineriach ropy naftowej, a także przy asfaltowaniu czynnikiem rakotwórczym są zawarte w tych produktach pochodne antracenu, a zwłaszcza 3,4rzadziej płaskonabłonkowego. Małe ognisko nowotworowe, nie przekraczające średnicy 3 cm, z reguły jest zlokalizowane w częściach obwodowych płuca pod opłucną, w miejscu ograniczonego włóknienia zwykłe ściągającego miąższ płucny. Stosunkowo szybko daje przerzuty do węzłów chłonnych wnęki płucnej, a następnie drogą naczyń krwionośnych. Stąd konieczność stałej kontroli radiologicznej osób, u których w przebiegu różnych procesów chorobowych doszło do powstania „blizny płucnej”. Stwierdzenie najmniejszych zmian w bliźnie jest sygnałem dla lekarza do bardziej energicznych poczynań. Wydaje się, że rak blizny płucnej występuje znacznie częściej niż podają to dane statystyczne.