Przypadłość ta o niewiadomej do końca etiologii przytrafia się najczęściej w nocy u osób, których serce w ciągu dnia nie przysprawia im żadnych problemów, choć można ją również natknąć się u osób chorych na przewlekłą niewydolność krążeniową. Przypuszcza się, że dychawica sercowa jest konsekwencją ta­kich schorzeń, jak chroniczne zapalenie mięśnia sercowego, nie domykanie się zastawek tętnicy głównej, niewydolność wieńcowa czy samorodne nadciśnienie. Właśnie te dolegli­wości mogą doprowadzić do niewydolności lewej komory serca, w nas­tępstwie czego dojść może dojść do przekrwienia płuc. Mówi się także, iż o przyczynie dychawicy sercowej decydują zaburzenia w centralnym ukła­dzie nerwowym. Funkcję, jaką postawiła przyroda przed układem krążenia, pociąga za sobą takie procedura, jak doprowadzenie tlenu i substancji odżywczych do wszystkich organów i tkanek organizmu, wydalenie zaś dwutlenku węgla, efektów przemiany materii, a także zachowanie stałej ciepłoty ciała. Właściwe działanie układu krążenia zależne jest w głównej mierze od dobrej pracy serca wytwarzającego odpo­wiednie ciśnienie i rozprowadzającego krew do wszelkich zakątków organizmu.